وبلاگ

 یه سبکی توی نقاشی هست به اسم امپرسیون .

تواین سبک لکه های رنگی رو کنار هم میزارن و

ازدور ،رنگ دیگه ای دیده میشه. مثلا یه سری لکه ی آبی

میزارن کنار یه سری لکه ی زرد ، از دور ما ترکیب

این دورنگ رو میبینیم سبز.

گاهی اتفاقات زندگیمون و که آنالیز می کنیم می بینیم ماجراها

اون رنگی نبودن که ما دیدیم .

بعضی وقتا بعضی اتفاقات و زیادی سخت میبینیم

اصلا اونقدر سخت که دیگه راه حلی براش نمیبینیم 

در نظرمون نشدنی میشه و برچسب غیر ممکن میزنیم بهش . 

 صبر و حوصله نداریم که رنگ واقعی اون اتفاق و پیدا کنیم

براش تلاش کنیم و زمان بزاریم .

همین که چالشی رو میبینیم سریع حکم میدیم و تعیین رنگ میکنیم .

همین که رویایی میاد تو ذهنمون حکم نشدن، غیر ممکن بودن رو

سریع چاپ میکنیم و عین کاغذ پلمپ میچسبونیم به سر در هر چی رویا و ارزوعه.

 امیدمون و ازروش برمیداریم،اجازه نمیدیم که

منِ برتر و ذهن متعالی حتی بهش فکر کنه چون اون

یه ارزوی پلمپ شدس و تا ابد محکومه به این حکمی که ما بهش دادیم .

حکمی که از سر نا اگاهی ،نا باوری، ایمان نداشتن و خیلی چیزای دیگه زده شده ..!

راحت بگم بهتون به رویاهاتون اجازه جولون بدین.

اجازه بدین دیده بشن، بهشون فرصت بدین و خودتون هم

تمام تلاشتون و کنید براشون .

سختش نگیرید بزرگش نکنید یه رنگِ دیگه نبینید 

زودی قضاوت نکنیم ،زودی تصمیم نگیریم. 

اتفاقات رو چالش هارو طور دیگه ای ببینیم

ببینید خیلی ساده بگم 

.

.

.

زندگی امپرسیونِ اتفاقاته فقط..!